Perú; deel 1

Noord Perú
Mancora
Het is woensdagochtend 9.00 uur als wij voor het loket van busmaatschappij Cruz del Sur staan om 2 plaatsen in de bus van 14.00 uur proberen te bemachtigen. We hadden twee opties, waarvan bij aankomst bij de busterminal de eerste (bus van 11.00 uur) helaas al af viel. Zou het ons dan nog wel lukken om vandaag Guayaquil achter ons te laten?? **trommelgeroffel....** En ja hoor, er waren nog vier kaartjes voor de bus naar Lima! Wij gaan echter maar tot Mancora; een surfplaatsje aan de Panamerican highway, 2 uurtjes rijden van de grens met Ecuador. Het enige nadeel was wel dat we de halve dag in de busterminal door moesten brengen. Gelukkig leek het net een groot vliegveld, inclusief winkelcentrum. Genoeg te bekijken dus!

Netjes om 14.00 uur vertrok de bus. In de bus zat ook een Engels stel die we ontmoet hadden in het hostel in Guayaquil en ons de vorige avond informatie over de bustickets konden geven. Ze hadden al verklapt dat de bussen van deze busmaatschappij erg luxe waren, maar we waren toch aangenaam verrast toen we de beenruimte zagen. Dit was een stuk maar dan in het vliegtuig van Iberia op de heenweg!
Na 4 uur rijden en 1,5 film kijken (nog van aardig niveau) kwamen we bij de grens aan. Omdat de hele bus voor stempels langs het loket moest, duurde de grensovergang in totaal zo'n 2 uur. Om 20.00 uur reden we Perú binnen. Whiejoeeeeeee, weer een nieuw land! Helaas was dit van korte duur; de vissers in Perú voerden actie en blokkeerden de weg zo'n 5 km na de grens. Toen duidelijk werd dat dit geen half uurtje gingen duren, werden we onder politiebegeleiding terug naar de grensovergang gereden. Hier stond de bus zeker weten veilig en konden we gewoon gaan slapen. Na ongeveer 6,5 uur vonden de vissers het blijkbaar mooi geweest en werd de blokkade opgeheven, waarna we rond 04.30 uur eindelijk aan kwamen in Mancora. In de bus had Syl eerder deze avond in haar beste Spaans een hotel geboekt in Mancora, waar we vanaf de bus met een tuktuk heen zijn gereden. Achteraf bleek dat we een behoorlijk hoge prijs voor de tuktuk hadden betaald, namelijk 5 dollar i.p.v. 1,5 sol. Dit is € 4,- i.p.v. € 0,45. Maar ach, waar hebben we het hier over, hè?! We waren op dit vroege tijdstip niet op ons scherpst en zelfs nog een beetje slaapdronken!

De volgende ochtend zagen we pas hoe mooi dit hotel, Del Wawa is. Het bestaat uit 6 kamers op de begane grond, direct aan het strand. Hier hebben we twee dagen doorgebracht met helemaal niks doen, behalve luieren in de zon en in de zee. We hebben in die twee dagen geen wolkje gezien en de temperatuur was rond de 25 graden; heerlijk!
De zee was gedurende de dag domein van afwisselend kite- en golfsurfers, maar als zwemmer kon je er prima tussendoor of naast:). Toch werd onze nieuwsgierigheid (vooral van Syl) naar het golfsurfen groter. Met onze eerdere ervaring, een hele week golfsurfen in Frankrijk, hebben we een poging gewaagd om op de plank te gaan staan. Dus hup, met z'n tweeën en één surfplank de zee in, elkaar een beetje helpen door één die achter de plank hangt en de ander die z'n best doet om de juiste golf te pakken en te gaan staan (we hadden afgekeken van een lesgroepje). En wat denk je?! Één grote flop natuurlijk! Nadat we met z'n tweeën de sterke stroming door waren en eigenlijk alleen maar meer afgedreven waren, was Mart al helemaal total los van het duwen van de plank. Syl heeft toen een poging gewaagd om een aantal golven te pakken en Mart is even in het water blijven trappelen. Na een aantal keer flink door de golven te zijn meegevoerd, zowel onder (hel! Door de kracht van het water lag m'n bikinibroekje op m'n enkels en m'n topje in m'n nek, bovendien kwam ik maar net uit met de hoeveelheid lucht in m'n longen) als boven water (liggend en hurkend op de plank, wat een magisch gevoel geeft dat!), leek het ons toch een beter idee om op het strand te blijven liggen en deze sport aan anderen over te laten.

Trujillo
Op vrijdagavond om 22.30 uur zijn we op de nachtbus, wederom van de maatschappij Cruz del Sur, gestapt naar Trujillo. Na 10 uur rijden en voornamelijk slapen (en af en toe keihard remmen; ze rijden hier allemaal verschrikkelijk ongecontroleerd) kon onze dagtrip in Trujillo beginnen, vanavond overnachten we namelijk weer in de nachtbus.
We zijn als eerste met een combio naar Chan Chan gegaan. Een combio is een klein 12 persoonsbusje die van ellende uit elkaar valt, maar waar na een beetje proppen toch al snel 20 mensen in kunnen... Geweldig dit! Zoals gezegd dus een bezoek aan Chan Chan. Dit was, tot het jaar 1300, de grootste stad van zowel Noord- als Zuid-Amerika. Er woonden zo'n 60.000 mensen! De Spanjaarden hebben de bevolking echter uitgemoord en de stad verwaarloosd. Toch konden we met behulp van alle muren die nog overeind staan en de maquettes, ons een aardig beeld vormen van hoe het was. Hierna zijn we per taxi naar Huaca de la Luna (Tempel van de maan) gegaan. Dit was nog vele malen mooier! Dit tempelcomplex, daterend uit 600 n.C., is pas 21 jaar geleden "herontdekt" en hier ze zijn nog steeds bezig met onderzoeken en opgravingen. Dit mooie tempelcomplex werd gebruikt door het Chimu volk, die nog voor de Inca's in Noord Perú leefden. Ze maakten gebruik van mooie kleuren en wandtekeningen die we op veel wanden nog terug konden zien.

Na al deze "oude troep", zijn we weer in een combio gekropen en terug naar het centrum van Trujillo gereden. Hier hebben we in de oude koloniale binnenstad de rest van de dag doorgebracht. Om 21.00 uur zijn we weer op de nachtbus gestapt richting Lima met als eindbestemming Ica. Lima schijnt namelijk niet zo'n boeiende stad te zijn, dus dit slaan we over. Eerder deze week hebben we besloten niet naar Huaraz (gebergte in het binnenland van Perú, ten zuidoosten van Trujillo) te gaan vanwege de hoogte, bijna 7000 meter! Je kan hier allerlei activiteiten beoefenen in een enorm mooie omgeving, maar de aangeraden paar dagen om te acclimatiseren zodat je geen last van hooggebergte ziekte krijgt, hebben wij hier niet voor over.

Zuid Perú
Huacachina
Na een snelle overstap in Lima (half uurtje) zijn we direct doorgereisd naar Ica. Een taxi heeft ons naar het plaatsje Huacachina gebracht, nog geen 10 km verderop. Dit is een klein, best wel toeristisch dorpje. Niet zomaar een dorpje, maar een oase! Wauuuwwwww ;) Het ligt midden tussen de enorme zandduinen, waar van alles te beleven valt. Na een paar uur relaxen bij het zwembad van een hotel, werden we namelijk opgehaald door een "dune-buggy". Dit is een enorm ijzeren monster met een giga motor, die in de duinen snelheden haalt van wel 90 km per uur. Het leek wel een achtbaan! Lachen, gieren, brullen dus :D Maar we hebben niet alleen gezeten, tussendoor gingen we namelijk sand-boarden. Met een soort snowboard (i.p.v. bindingen zaten er gespen van klittenband op) kon je op allerlei manieren van de hoogste duinen af. Het leukste was toch wel om op je buik, met je hoofd naar beneden te liggen. Wat ging dat weer hard, zeg! We hebben ook geprobeerd te "snowboarden", maar dit was niet zo'n succes. Na het sand-boarden hebben we vanaf de duinen genoten van de zonsondergang.
Bij terugkomst in ons "tijdelijke" hotel, hebben we even vlug gedoucht en gegeten. Om 20.30 uur ging namelijk de nachtbus naar Arequipa, onze volgende bestemming!

Arequipa
Vannacht was de minst lekkere slaaprit die we tot nu toe gehad hebben. Ondanks 8 uur slaap, waren we toch een beetje gaar. Dit kwam vooral doordat we vannacht het begin van de Andes door zijn gereden. Ondanks onze moeheid, konden we het wel opbrengen om meteen een tour voor de volgende dag te boeken, namelijk naar Colca Canyon, maar eerst de stad Arequipa! Wat een leuke stad! Arequipa is na Lima de grootste stad van Perú. Er hangt een leuke sfeer en ook hier vind je een plein genaamd "Plaza de Armas". In welke stad niet?! Dit is alleen wel de mooiste die we tot nu toe gezien hebben. Na een heerlijke brunch bij een Franse bakker, zijn we gaan slenteren door het koloniale centrum. Een must-do voor deze stad is het klooster Santa Cathalina. Dit is een dorpje op zich, leuk en erg kleurrijk, waardoor we bijna ons nonnen-kostuum uit onze tas trokken!
We wilden de dag afsluiten door lekker te gaan relaxen in het park. Eenmaal aangekomen bij het park, bleek deze alleen maar in het weekend voor gezinnen geopend te zijn. Vandaar dat deze parken er ook zo mooi uitzagen. Gelukkig beschikt ons hostel over een groot dakterras, waar we tot het avondeten gehangen hebben.
's Avonds zijn we bij een typisch Peruaans restaurant gaan eten. Mart koos voor Alpaca (een soort lama) en Syl voor een gevulde chilipeper. Vooral het laatste was erg lekker! Als dessert hebben we de gort droge Arequipiaanse melkbiscuit en de nationale cocktail Pisco Sour geproefd. Het eerste hebben we weggespoeld met de lekkere cocktail. Op het moment dat we de rekening gingen betalen, kwamen net peppi en kokkie met de panfluit, gitaar en trommel, gekleed in een Peruaanse Poncho. Aangezien de tent niet erg vol zat, ze voor de uitgang gingen staan en de cocktail zo lekker smaakte, zijn we nog maar even blijven zitten. Hierna zijn we naar ons hostel gelopen en gingen we al om een uurtje of 9 slapen. Dat klinkt vroeg, maar om 02.30 uur worden we alweer opgehaald voor de tour naar Cañon del Colca, oftewel Colca Canyon.

Wooowwwww, wat vroeg, als om 02.15 uur de wekker gaat.... Pffffff
Rond 02.45 uur staat ons busje voor het hostel en gaan we op weg naar Chivay. Dit is een plaatsje op zo'n 3 uur rijden midden in Cañon del Colca. Als we daar rond 6.30 uur aankomen, we hadden onderweg een lekke band, staat het "ontbijt" al klaar. We hadden ons wel wat voorgesteld van het ontbijt, maar dit was slechts een simpel broodje met jam. Gelukkig wel een kop warme thee, want het was echt steenkoud! En omdat we op hoogtes komen tot wel 4900 meter, lagen er ook coca-blaadjes. Hier kan je uiteindelijk cocaïne van maken, maar hier is het natuurlijk en kan je er op kauwen. Wij beginnen met de blaadjes in de thee te doen. De coca helpt tegen onder andere hoogteziekte, maar ook voor een goede vertering; kan dus zeker geen kwaad voor ons:).
Na het broodje rijden we weer door, verder de canyon in. De volgende stop is een klein plaatsje, waar bijna iedereen nog in traditionele klederdracht rondloopt. Dat doen ze niet voor de toeristen, dat doet bijna iedereen hier in de omgeving. Dit deel van Perú wordt voornamelijk bewoond door het Quechua volk, welke afstammen van de Inca's.
Na wat foto's, onder andere met grote adelaars, rijden we weer verder. De canyon is echt schitterend! Het is hier twee keer zo diep als de Grand Canyon in de VS en overal zie je "terrassen". Hier verbouwde de bevolking voornamelijk aardappelen en groenten of hielden ze vee. Het vee hier bestaat uit lama's en alpaca's. Sommige van de "terrassen", die je ook in Indonesië tegenkomt, zijn wel 1700 jaar oud.
Enfin, we rijden weer door.... en komen uiteindelijk terecht op een plek waar je condors kunt zien. Dit zijn de grootste vogels die er zijn met een maximale spanwijdte van wel 3 meter! Na een tijdje wachten zagen we de eerste condor op ons af komen vliegen en er volgden er nog veel meer. Wat een geweldig gezicht! Één van de condors vond het zelfs nodig om te "landen" op zo'n 5 meter afstand van Syl!
Om 10 uur was het alweer tijd om terug naar Arequipa te gaan. Maar niet voordat we een tussenstop maakten bij een hot-spring, waar we heerlijk een uurtje gedobberd hebben. Nog even goed uitgebreid lunchen met typisch Peruaanse gerechten (lekker!) en de lange terugreis van 3 uur kon worden ingezet.
Eenmaal bij het hostel terug hebben we even lekker geluierd en inmiddels is het dinsdagavond en zitten we in de nachtbus naar Cuzco (ja, er is wifi in de bus:-)).
Op naar de volgende avonturen!